Reljef u vapnenačkim stijenama podijeljen je na podzemni i površinski.
Zajedničko im je što su oblikovani kemijskim i mehaničkim razaranjima pod uticajem vode, uz prisustvo brojnih tektonskih struktura kao što su pukotine i rasjedi.
Žljebovi su najmanji oblici površinskog krškog reljefa. Nastali su korozivnim djelovanjem vode koja teče preko slojeva vapnenačkih stijena. Uski žljebovi odvojeni su uglavnom oštrim grebenima.
Njihove dimenzije variraju od nekoliko centimetara do nekoliko metara. Mogu biti duboki i preko 10 m. Ako je cirkulacija vode drugačija, mogu se pojaviti ogrebotine od mreže.
Nazivaju se uskim i relativno dugim udubljenjima s okomitim zidovima koji izgledaju kao rovovi bogati.
Bušilice spadaju među najznačajnije i najzastupljenije oblike u kršu. Najčešće se javljaju na sjecištu dva ili više rasjeda.
To su mjesta najpodložnija kartifikaciji, odnosno zona koncentracije otapanja. Vrtače mogu nastati i probijanjem stropova plitkih špiljskih kanala. Dno vrtača i kanali ispod njih ispunjeni su topivijim vapnenastim komponentama bogatim mineralima željeza koji im daju crvenu boju.
U nekim dijelovima Dinarida postoje brojne vrtače od nekoliko desetaka po četvornom kilometru i taj se fenomen naziva božica kras.
Vrlo često su povezani rasjedima tako da predstavljaju trase značajnih tektonskih pravaca. Dna vrtača uglavnom predstavljaju kultivirane površine.
Uvale nastaju spajanjem vrtača. Njihova duljina može biti do 3 km. Dno uvale obično je ispunjeno glinom i crvenom glinom.
Kraška polja predstavljaju najmarkantnije površinske oblike erozije krša. Hidrogeološki bazeni većine krških polja nalaze se u zoni visokih atmosferskih sedimenata, zbog čega imaju vrlo povoljne uvjete za akumulaciju velikih količina vode.
Imaju ravan i izdužen oblik zatvorene udubine sa svih strana okružene vapnenačkim brežuljcima i planinama, tako da voda prirodno otječe s njihove površine. Tektonika ima dominantnu ulogu u formiranju ovog tipa reljefa. Neka polja su povremeno poplavljena.
U Dinaridima je registrirano oko 130 krških polja na različitim visinama: najviše je Kupreško polje na 1165 m, a najniže Konavljansko polje, 65-86 m nadmorske visine.
Voda nakuplja se na svim poljima, najčešće u razdoblju od listopada do travnja, no brojne poplave zabilježene su i izvan tog razdoblja.
Najpoznatija kraška polja u Dinaridima su: Popovo polje, Bilećko polje, Fatničko polje, Dabarsko polje, Gatačko, Nevesinjsko polje.
Bušilice su obilježje krškog reljefa i predstavljaju stalne ili povremene vodotoke koji nastaju iz jačih izvora čije vode nakon duljeg ili kraćeg površinskog toka prodiru kroz ponor u podzemlje. Najduža ponornica u Europi bila je Trebišnjica (oko 90 km).
Kanjoni su najspecifičniji oblici krškog reljefa. Kanjon rijeke Tare na nekim mjestima doseže i do 1200 m dubine i najdublji je kanjon u Evropi. Pored ovog kanjona postoje i drugi poznati kanjoni: Lima, Drine, Morače, Ibra, Pive.
